Model percepcji

Ideą stworzenia modelu percepcji jest pokazanie, że to nie model psychologiczny definiuje zachowania. To zachowania, konsekwencje i efekty tworzą model, strukturę.
Po odkryciu i połączeniu w logiczną całość wartości powiązanych ze sobą, tworzy się model, który opisuje zachowania. Następnie taki model może posłużyć do opisywania, rozszyfrowywania i analizowania zachowań, z których został stworzony.
Zebranie zmiennych opisujących percepcję i ułożenie ich w logiczną strukturę, wykreowało model.

Model per­cep­cji pozwala stworzyć system wizu­alnej struk­tury, który ukazuje zakres i poziom zro­zu­mi­enia odbi­er­a­nych inform­acji u człow­ieka. Celem graficznej interpretacji procesu myślowego jest przed­stawienie jak zakres skupi­enia oraz głębokość zro­zu­mi­enia mogą się zmi­eniać podczas dostarczenia do organizmu substancji psychoaktywnych oraz w jakim stopniu można porównać je z wybranymi chorobami neurodegeneracyjnymi z wiązanymi z demencją.

W ujęciu cybernetycznym zachowanie się człowieka jest procesem sterowniczym podobnie jak zachowanie się zwierzęcia, rośliny czy maszyny, i w związku z tym może być opisywane wzorami matematycznymi, modelowane itp. Model percepcji pokazuje, że percepcja człowieka może zostać opisana w techniczny sposób.

W jednym z modeli psychicznej totalności C. G. Jung przedstawia percepcję jako funkcję irracjonalną, ponieważ aktywuje się ona (tak samo jak przeciwna funkcja – intuicja)
w obszarze omijania racjonalności . Percepcja i intuicja funkcjonują nie na podstawie racjonalnego orzeczenia czy opinii lecz w granicach postrzegania. Sfera percepcji odbiera świat takim jaki jest w istocie w odniesieniu do najwyższego stopnia realności. Przestrzeń skupi­enia jest więc funkcją irracjonalną percepcji. To obszar, w którym dzi­ała świado­mość.

Próba zapisu wizualnego percepcji jest tym samym co percepcja sama w sobie – próbą zrozumienia otoczenia.